قالب‌گیری ایمپلنت، روشهای اصلی و مدیفیکاسیون‌ها: مروری بر مقالات

قالب‌گیری ایمپلنت، روشهای اصلی و مدیفیکاسیون‌ها: مروری بر مقالات   دکتر منصور ریسمانچیان1- دکتر رسول منیری فرد2 1- استادیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان.2- دستیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. چکیده زمینه و هدف: یکی از اصلیترین اهداف هنگام ساخت پروتز متکی بر ایمپلنت، ساخت سوپراستراکچری با Passive fitness بر روی ایمپلنت است. تهیه یک قالب دقیق از ایمپلنت‌ها جهت به دست آوردن این Passive fit ضروری است هدف از این مقاله مروری بر تکنیک‌هایی در قالب‌گیری است که به دقت قالب افزوده و نهایتاً سوپراستواکچری Passive را فراهم می‌آورد. روش بررسی: در این مطالعه مروری برای یافتن مقالاتی که موضوع آنها قالب‌گیری در مورد ایمپلنت‌های دندانی بودند از یک روش جستجوی برنامه‌ریزی شده استفاده شد.Medline(Ovid) وPubmed مورد جستجو قرار گرفت. جستجوی دستی نیز در چندین نشریه مرتبط انجام شد. همچنین پروتکل‌هایی که توسط کمپانی‌های سازنده ایمپلنت منتشر می‌گردند نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. تنها مقالات انگلیسی زبان یا دارای چکیده انگلیسی مورد ارزیابی قرار گرفتند و منابع چاپ نشده ارزیابی نشدند. یافته‌ها: در مجموع 92 مقاله استخراج شده که 12 مورد آنها به صورت گزارش مورد بودند و فقط مدیفیکاسیونی را ارائه می‌کردند و پنجاه مورد نیز به مقایسه آماری روشهای مختلف پرداخته بودند هیچ مطالعه Randomized control trial و یا متاآنالیز نیز یافت نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به مقالات مرور شده و مقایسه نتایج آن موارد زیر به دست آمد: روش قالب‌گیری مستقیم یا Open-tray روش دقیقتری نسبت به غیرمستقیم یا Close tray است. در موارد وجود بیش از دو ایمپلنت، استفاده از روش Splinted مزیت چندانی ندارد و در مناطق مهم از نظر زیبایی، بهتر است از مدیفیکاسیون‌ها برای بهبود ثبت نسج نرم استفاده کرد. کلید واژه‎ها: قالب‌گیری – ایمپلنت دندانی – مواد قالب‌گیری – سوپرا استراکچر-Passive fit . وصول مقاله: 30/10/1386اصلاح نهایی: 10/2/1387 پذیرش مقاله: 3/5/1387 نویسنده مسئول: گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان e.mail:[email protected]